26 Nisan 121! Bu tarih roma imparatorlarından Marcus Aurelius’un yani bu kitabın yazarının doğum tarihi. Kitap adından da anlaşılacağı üzere imparatorun çeşitli zamanlarda yazdığı kendi düşüncelerinin derlenmiş hali. Bir roman tadında olmasından çok bir özlü sözler kitabı gibi bir akışı var. Ancak bu kadar eski bir dönemde bu kadar bugüne yakın düşüncelerin olduğunu gözlemlemek oldukça etkileyici.
Aurelius kelimesi latince Aureus (altın) kelimesinden geliyor. Bu kitabıda okurken daha önce İshak Alaton’un kitabında okuğum gibi hissettim. Hem filozof hem de yönetici olanların yazdıklarında farklı bir adalet duygusu yatıyor. Bu kitapta da yazar olan bitenin ona etkisinden öte, kendi yorumunu ve aslında gerçekte var olanı yazmış.
Her dönemin aslında bir öncekinden farklı bir şey getirmediğini, sene 121 ile daha önceki dönemler arasında da herhangi bir fark olmadığını yazar açık ve net bir şekilde belirtmiş.
Kitapta altını çizdiğim bazı cümleler aşağıdaki gibi,
- Dikkatle okuma alışkanlığını, yüzeylsel bir izlenimle yetinmemeyi, kim olursa olsun gevezelerle hemen aynı görüşü paylaşmaya hazır olmamayı…
- Başkalarıyla ilgili şeyleri düşünerek yaşamının geri kalanını ziyan etme.
- Fazla konuşmaktan, gereğinden fazla işe kalkışmaktan kaçın.
- Yoksa seni yolundan alıkoyan basit bir ün isteği mi ? Öyleyse unutkanlığın her şeyi nasıl bir hızla yuttuğunu; önünde ve ardında uzanan zamanın sonsuz uçurumunu; ünün boşluğunu; seni alkışlamayı gösteriş haline getirenlerin dönekliğini ve ahmaklığını düşün.
- Bilgisizliğin ve kendini beğenmişliğin, bilgelikten daha güçlü olması ne tuhaf değil mi ?
- Beden daha savaşını sürdürürken ruhun savaşımı bırakması utanç verici bir şeydir.
- Eleştirilerinin zarar verdiğini ya da övgülerinin yarar getirdiğini sanırlar, ne haddini bilmezlik!
Misel Aji'nin Dünyası 