Bu hafta Neil Postman tarafından yazılan Televizyon: Öldüren Eğlence kitabını okudum. Kitabı Serdar Kuzuloğlu instagram hesabından tavsiye etmiş ve çok başarılı olduğunu iletmişti. Bu yoruma katılıyor hatta son zamanlarda okuduğum en enteresan kitaplardan bir tanesi olduğunu da eklemek istiyorum.
Kitap, iletişimin başlangıç dönemlerinden başlayarak televizyon kültürüne kadar olan dönemi müthiş tespitler ile birlikte okuyucuya aktaran bir kitaptır.
Kitap aslında özetle “Morse” alfabesi ile birlikte hızlanan iletişimin gitgide aslında içerikte nasıl bir tahribat yaptığını ve bu tahribatın artık nasıl günümüz normu olduğunu anlatıyor. Artık günümüzde olayın içerikten çok ortamın ne olduğunun ve bu günlere nasıl gelindiğini kitapta çok net bir şekilde gözlemliyorsunuz. Sürekli olarak eğlence odaklı mesaj ve enformasyonun fazlalaşması ile birlikte “Enformasyon-Eylem” grafiğinin git gide artık nasıl düşüşe geçtiği yazarın başka bir gözlemidir.
Cesur yeni dünya adlı romanda Aldous Huxley, George Orwell’in aksine bilginin kısıtlanması yoluyla değil tam tersi bilginin gerekenden fazla bollaşması yolu ile halkın cahilleştirileceğine inanmaktaydı. Bu kitap tam olarakta bu fikri savunmaktadır (ve günümüz için bu ne kadar da doğru!!) Kitabın birinci basımı 1994 yılında olması sebebiyle günümüz teknolojilerini çok fazla içerisinde barındırmasa bile aslında bundan 30 sene önce televizyon insanların hayatında ne ise bence şu anda da sosyal medya ve internet aslında aynı durumda.
Bu anlatılanlar biraz ilginizi çekiyorsa bu kitabı mutlaka okumanızı öneririm,
Serdar Kuzuloğlu’na önerisi için teşekkürler!
Misel Aji'nin Dünyası 